در طول تاریخ، همواره بشر سعی داشته تا دانسته‌های خود را بهبود ببخشد. دانشمندان همیشه یافته‌های خود را به عنوان نظریه اعلام می‌کنند و پس از بحث و جدل بین سایر اندیشمندان، معمولا به یک ثابت علمی دست پیدا می‌کنند. این ثابت علمی همیشه تا زمان پیدا شدن یک نظریه مخالف جدید، بین دانشمندان پذیرفته باقی می‌ماند. یکی از این مسائل پر تنش، نظریه تکامل بود. از پیامبران الهی گرفته تا محققان زیست‌شناسی و زمین‌شناسی همواره در بهبود این نظریه شرکت داشته‌اند. عده موافق آن، عده مخالف آن و عده‌ای هم سعی در روشن‌کردن بخش‌های نامعلوم آن داشته‌اند. اما در نهایت این داروین بود که نمونه نسبتا کاملی از آن ارائه داد و تقریبا همه آنها بر سر آن به تفاهم رسیدند و آن را به عنوان یک ثابت علمی پذیرفتند.
جدل بر سر مسأله گوجه‌سبز و آلوچه و انتخاب نام صحیح این میوه، همواره یکی از بزرگترین دغدغه‌های بشر در طول تاریخ بوده است که هنوز بی‌پاسخ مانده‌است. تیم وبلاگ مرده، در این مطلب سعی در بررسی نقاط قوت و ضعف استدلال‌های هر دو گروه دارد. با ما همراه باشید.
در کشور ایران طبق مشاهدات ما تقریبا در تمامی شهرها در گویش فارسی به جز تهران و برخی از شهرهای شمالی، این میوه را آلوچه می‌نامند. آنها معتقدند گوجه‌سبز به معنای گوجه‌ی سبز و درواقع همان گوجه کال است. یکی دیگر از استدلال‌های این گروه، هم‌خانواده بودن این میوه با گروه آلوها می‌باشد. از دیگر دلایل انتخاب این نام توسط آنها، این است که مگر گوجه‌سبز، گوجه است؟! آنها پذیرفته بودن این نام در اکثر شهرهای ایران را بزرگترین پشتوانه خود در دفاع از این نام می‌بینند. اما طرفداران گروه مخالف، به شدت با این استدلال‌ها مخالفت نموده و می‌گویند آلوچه همان آلوچه باغلار است که در بسته‌بندی و در مغازه‌ها به مردم عرضه می‌شود. آنها معتقدند که عدم گوجه‌سبز، فقط باعث خدشه‌دار شدن تصویر مخاطب و درگیری ذهنی او در تمایز آلوچه میوه و آلوچه بسته‌بندی می‌شود. همچنین دیده شده برخی از آنها، پذیرفته بودن خلفت یوهویی، قبل از نظریه تکامل را در رد دیگر استدلال گروه مخالف بیان می‌کنند. ما برای بهتر رساندن عمق مطلب، شما را به مطالعه مکالمه زیر بین دو تن از اعضای مخوف این باندها دعوت می‌کنیم.
- ابی: ناموسا چرا بهش می‌گید گوجه‌سبز؟ مگه گوجه‌ست؟
- داریوش: چه ربطی داره؟ اسمشه خب.
- ابی: یعنی چی اسمشه. خب هر چیزی باید یه اسم درست داشته باشه.
- داریوش: خب اسم درستش گوجه‌سبزه دیگه. همه بهش می‌گن گوجه‌سبز.
- ابی: چی می‌گی دایی؟ کل ایران بهش می‌گن آلوچه و فقط تو تهران و چندجا دیگه می‌گید گوجه‌سبز.
- داریوش: خب تهران پایتخت کشوره، اسمی که ما بهش می‌گیم درسته.
- ابی: شما مگه اصلا آلوچه رو تولید می‌کنید؟ ما تو زمینامون پرورش می‌دیمش.
- داریوش: ببین بحث الکی نکن. اصلا اگه این آلوچه‌ست، پس اینا که مزه لواشک می‌ده و تو بسته‌بندیه اسمشون چیه؟
- ابی: آلوچه.
- داریوش: فاک یو.
- ابی: خب ببین توام داری زر می‌زنی دیگه، این کجاش شبیه گوجه‌ست آخه؟
- داریوش: چه ربطی داره؟ مگه حتما باید شبیه باشه؟
- ابی: فاک یو.
- داریوش: هان؟؟
- ابی: ببین اسمی که میذاریم رو یه چیزی باید ربط داشته باشه. همینجوری نمی‌شه که اسم الکی بذاریم! این میوه که ربطی به گوجه نداره اصلا.
- داریوش: ببین یه چیزی. شما می‌رید شیرینی‌فروشی و از این شیرینی‌ها [یک شیرینی از جیبش برداشته و آن را به ابی نشان می‌دهد] می‌خواید، می‌گید چی بده؟
- ابی: می‌گیم شیرینی ناپلئونی بده.
- داریوش: آهان. یعنی الان توی این شیرینی ناپلئون زندگی می‌کنه؟ یا ناپلئون این شیرینی رو اختراع کرده؟ ربطش به ناپلئون چیه دقیقا؟
- ابی: چه ربطی داره؟ اسمشه خب.
- داریوش: فاک یو.
- ابی: فاک یو.
همینطور که مشاهده فرمودید، استدلال‌های هر دو گروه به وضوح در این مکالمه قابل شهود است. البته لازم به ذکر است که عده‌ای دیگر از هموطنان ما مثل ساکنین شیراز، گاها آن را گوجه‌باغی می‌نامند. یا ساکنین شهرهای غیر فارسی‌زبان هم سعی داشته‌اند انتخاب خود را به عنوان ثابت علمی نام این میوه ارج دهند. اما ما به عنوان یک تیم کاملا بی‌طرف به انتخاب آنها احترام گذاشته، گذارده و خواهیم گذارد. ولی ناموسا دیگه اسم جدید واسش درنیارین. با تشکر از همراهی شما.